Een onvergetelijke dag: naar de top van Mont Ventoux via trailroute 16 (Bédoin)
Tijdens onze vakantie in de prachtige Luberon (Provence, Frankrijk), verbleven we in een charmant vakantiehuis op ongeveer een uur rijden van de iconische Mont Ventoux. Als fervent loper kon ik deze kans natuurlijk niet laten liggen. Ik besloot om de uitdaging aan te gaan via trailroute 16, een technisch en pittig parcours dat me helemaal te voet van Bédoin naar de top bracht.
🥾 Trailroute 16: puur natuur en karakter
Trailroute 16 – ook wel bekend als de Montée Sèche – is een rode trail van zo’n 16 kilometer met ruim 1.400 meter stijging, vertrekkend uit het bosrijke gebied nabij Les Colombets in de buurt van Bédoin. Wat deze route uniek maakt, is dat ze recht omhoog naar de top van de Mont Ventoux loopt zonder via Chalet Reynard te passeren, in tegenstelling tot veel andere populaire wandel- en fietsroutes.
Het pad slingert zich eerst door schaduwrijke bossen en klimt dan geleidelijk verder via smalle, stenige paadjes tussen grillige rotsformaties. Naarmate je hoger klimt, verdwijnen de bomen, en opent het uitzicht zich volledig. Je stapt letterlijk het karakteristieke kale maanlandschap binnen waar de Mont Ventoux zo beroemd om is.
Een mentale tocht vol ruige schoonheid
Het werd een mentaal intensieve tocht, waarin ik niet alleen mijn fysieke grenzen tegenkwam, maar ook echt moest doorzetten. Het terrein was uitdagend, en op een gegeven moment moest ik zelfs mijn rugzak afdoen om tussen twee rotsen door te wringen. Geen breed wandelpad, geen gemakkelijke doorgang – maar precies dát maakte het zo bijzonder.
Op een verrassend moment kwam ik ook een kudde bergschapen tegen. Ze stonden kalm op een richel, ogenschijnlijk onaangedaan door mijn aanwezigheid. Het voelde bijna magisch: een stil moment waarin je jezelf heel klein voelt tegenover de uitgestrekte natuur en het pure ritme van het landschap.
30 kilometer, en elke stap waard
De totale tocht, heen én terug, bedroeg bijna 30 kilometer. Hoewel het fysiek zwaar was, voelde ik bij elke stap richting de top een groeiende innerlijke rust en voldoening. De uitzichten waren spectaculair – van verre valleien tot grillige bergruggen. Naarmate ik dichter bij de top kwam, veranderde de stilte in de wind, en de omgeving werd ruiger, grootser.
Toen ik eindelijk de iconische witte toren van de top bereikte, stond ik letterlijk boven de wolken. Het gevoel van overwinning, maar ook van diepe connectie met de natuur, was overweldigend.
Waarom deze tocht me bijblijft
Het was geen standaardwandeling; deze route vroeg echt alles van me – fysiek én mentaal.
De mix van technische stukken, smalle rotsdoorgangen, wijdse uitzichten en verrassende ontmoetingen (zoals de schapen) maakte het tot een belevenis die verder gaat dan sport.
En vooral: het gevoel achteraf. Voldaan. Vrijkijkend. Trots.
Tips als je deze route ook wil lopen
Vertrek vroeg in de ochtend, zeker in de zomer, om de hitte en drukte te vermijden.
Zorg voor een goede rugzak, maar let erop dat die niet te groot is – je moet hem misschien even afdoen bij smalle passages.
Neem genoeg water en energierijke snacks mee – er is onderweg geen bevoorrading of schaduw op hogere hoogtes.
Check vooraf de weersomstandigheden en eventuele toegangsbeperkingen (brandgevaar of windsluiting).
Een goede fysieke conditie is een must.
Deze ervaring heeft een diepe indruk op me achtergelaten. Niet alleen omwille van het fysieke aspect, maar vooral door de rust, de grootsheid van het landschap en het pure gevoel van verbinding met de natuur. Een dag, een berg, een tocht om nooit te vergeten.